Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα




Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα


Η Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα ιδρύθηκε το 752 μ.Χ. στο όρος Πυργί στην περιοχή Γαλλίαινα της Ματσούκας, 30 χλμ. Ν.Α. από την Τραπεζούντα. Ονομάστηκε Περιστερεώτα, γιατί κατά την παράδοση τρία περιστέρια οδήγησαν τους ισάριθμους ιδρυτές μοναχούς από τα δάση των Σουρμένων, απόσταση 50 χλμ. από την τοποθεσία της Μονής.
Το 1203, ένα χρόνο πριν από την ίδρυση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας από τους Δαυίδ και Αλέξιο Μ.Κ., η Μονή ερημώνεται από περσικές επιδρομές. Μόλις το 1388 ανασυστήνεται από το Θεοφάνη, προήγουμενο της Μονής Σουμελά, ο οποίος αφού ανακαίνισε τα κελιά και το ναό, κάλεσε μοναχούς και ιερομόναχους και ο ίδιος έγινε Ηγούμενος. Κατάφερε και εξασφάλισε και τη βοήθεια του αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Αλέξιου Γ' Μ.Κομνηνό (1349 - 1390) ο οποίος εξέδωσε και χρυσόβουλο για τη Μονή. Το 1461 το Μοναστήρι έπαθε νέες ζημιές από επιθέσεις και διαρπαγές ενώ το 1483 κάηκε το Άγιο Βήμα του Καθολικού της Μονής από απροσεξία του εκκλησιάρχου Ιωαννίκιου. Από την πυρκαγιά αυτή καταστράφηκαν διάφορα έγγραφα,κώδικες και το Χρυσόβουλο του αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Αλέξιου Γ' Μεγάλου Κομνηνού. Το 1493 η Μονή ξαναχτίστηκε με άδεια και προνόμια του Σουλτάνου Βαγιαζίτ Β' (1481-1512). Τα προνόμια αυτά της Μονής ενίσχυσε με ιδιαίτερο Χρυσόβουλο και ο διάδοχος του Βαγιαζίτ, Σουλτάνος Σελίμ Α' (1512-1520).
Ο Μητροπολίτης Τραπεζούντος Γεννάδιος για να ενισχύσει τη Μονή, με "εκδοτήριο γράμμα" του το 1501 αύξησε την κτηματική περιουσία της Μονής, με την προσθήκη της "τοποθεσίας της εξαρχίας Γαλίαινας". Το 1691 ο πατριάρχης Καλλίνικος Β΄εξέδωσε σιγίλλιο με το οποίο αναγνωρίζει το μοναστήρι αυτό ως σταυροπηγιακό. Το σιγίλλιο αυτό επικυρώθηκε δεκαπέντε χρόνια αργότερα (1706) και από τον Πατριάρχη Γαβριήλ Γ΄. Στην εξαρχία της Γαλίαινας υπάγονταν 953 οικογένειες (στέφανα) και 4000 ψυχές. Κάθε οικογένεια υποχρεωνόταν να καταβάλει στη Μονή 5 οκάδες καλαμπόκι ως ετήσια προσφορά, αντ'αυτού το μοναστήρι εκτός από ιερέα συντηρούσε σε κάθε χωριό ένα δάσκαλο. Επίσης ο Ηγούμενος ως έξαρχος των γύρω χωριών χειροτονεί ιερείς, εκδίδει άδειες γάμων και διαζυγίων και γενικά ασκεί το πνευματικό του έργο ως αναγνωρισμένος ποιμενάρχης. Συνολικά η μονή είχε 392 πολυτελή δωμάτια και πλούσια βιβλιοθήκη αποτελούμενη από 7500 τόμους βιβλίων. Με δικές της ενέργειες, εκτός των άλλων σχολείων που συντηρούσε, συστήθηκε το 1909 η Κεντρική Σχολή της Γαλλίαινας, που ήταν πλήρες τετρατάξιο Ημιγυμνάσιο. Εξάλλου σ'ένα από τα δυο μετόχια του Μοναστηριού στην Τραπεζούντα στεγαζόταν στις αρχές του 19ου αιώνα το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας πριν στεγαστεί σε δικό του διδακτήριο (1845) απ'όπου μεταστεγάστηκε οριστικά στο μεγαλεπήβολο σημερινό κτήριο που εγκαινιάστηκε το 1902.
Πολλές μεγάλες προσωπικότητς του Γένους, όπως Πατριάρχες, Μητροπολίτες, καθηγητές και δάσκαλοι είχαν ως πρωταρχική βάση μόρφωσης και εξόρμησης την Μονή του Περιστερεώτα. Χιλιάδες ήταν κατ'έτος οι οικονομικές ενισχύσεις πτωχών και αναξιοπαθούντων οι οποίοι προσέτρεχαν στην Μονή μη έχοντας άλλη ελπίδα για βοήθεια. Η σημαντικότερη όμως προσφορά της Μονής του Περιστερεώτα, όπως και άλλων μεγάλων Μονών του Πόντου, ήταν η διατήρηση της ελληνοχριστιανικής συνείδησης στους Έλληνες. Αποτελούσαν την πνευματική, διοικητική και εθνικοκοινωνική ποδηγέτηση των υποδούλων. Το μοναστήρι είχε πολλά κειμήλια αμύθητης αξίας, εκ των οποίων τα περισσότερα χάθηκαν στην Ανταλλαγή. Το 1903 η Μονή είχε 15 μοναχούς. Τα παλαιότερα κτίσματα του Μοναστηριού κάηκαν τον Ιανουάριο του 1904 από πυρκαγιά. Ξαναχτίστηκαν έπειτα από τον Ηγουμενεύοντα αρχιμανδρίτη Γρηγόριο, με βοηθούς τους μοναχούς Ιλαρίωνα και Θεοδόσιο.
Η Μονή λειτούργησε για έντεκα και πλέον αιώνες διαδραματίζοντας πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση και διατήρηση της ελληνοχριστιανικής συνείδησης και ερημώθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1923 και οι εναπομείναντες μοναχοί, ακολουθώντας τη μοίρα του υπολοίπου ελληνισμού πέρασαν στην Ελλάδα

Η Μονή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου «Αε Γιάννες ο Βαζελών»




Η Μονή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου
«Αε Γιάννες ο Βαζελών»

Σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε το 270 μ.Χ. και ήταν η παλαιότερη μονή του χριστιανισμού. "Σκαρφαλωμένη" στους απότομους κρημνούς του βουνού, μέσα σε μια παραδείσια ερημιά, περιτριγυρισμένη από καταπράσινα δάση μαγευτική και μυστηριώδης, προσέφερε τα μέγιστα στον κοινό αγώνα για την επιβίωση του γένους καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων. Από της κατακτήσεως της αυτοκρατορίας μέχρι και την εκδίωξη των μοναχών το 1922 προσέφερε καταφυγή και προστασία στους κατοίκους της γύρω περιοχής, στάθηκε αρωγός τους σε ότι ζητήθηκε και μπορούσαν να πραγματοποιήσουν. Για παράδειγμα, καθομολογείται από όλους πως με τις ενέργειες του πεφωτισμένου ηγουμένου Χρύσανθου το 1821 με την έκρηξη της επανάστασης, σώθηκε ο τοπικός πληθυσμός από το λεπίδι των αντιποίνων. Η πρώτη μονή καταστράφηκε από τους Πέρσες α 480 μχ αλλά αναγέρθηκε μεγαλύτερη και λαμπρότερη από το στρατηγό του Ιουστινιανού Βελισάριο. Στη βιβλιοθήκη της, η οποία λεηλατήθηκε, πυρπολήθηκε και καταστράφηκε, υπήρχαν πολύτιμοι κώδικες που περιελάμβαναν χρυσόβουλα αυτοκρατόρων, φιρμάνια σουλτάνων, δωρητήρια έγγραφα, κλπ. Οι μόνοι κώδικες που σώζονται είναι αυτοί του ιερομόναχου Αζαρία 1705 μχ και αυτός που βρίσκεται ακόμα και σήμερα στο μουσείο της Άγκυρας.

Η ποντιακή νεολαία καταδικάζει το θέμα των πανελληνίων

Ο Κεμαλισμός σήμερα είναι υπό διωγμό στην γείτονα χώρα, αλλά βρίσκει θαυμαστές στη δικιά μας.

Η Ποντιακή Νεολαία Ελλάδας καταδικάζει την άστοχη ενέργεια του υπουργείου Παιδείας να θέσει ως θέμα στις απολυτήριες εξετάσεις της Γ΄ τάξης του Λυκείου στο μάθημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, απόσπασμα από το κείμενο «Το σπίτι του Κεμάλ» του Γιώργου Ιωάννου.

Την ημέρα που η Ελλάδα τιμά την μνήμη χιλιάδων νεκρών που υπέστησαν το έγκλημα της γενοκτονίας, που δολοφονήθηκαν μόνο και μονό επειδή ήταν διαφορετικοί, την ίδια ημέρα η επίσημη ελληνική πολιτεία προσπαθεί με μια απλουστευτική, εξισωτική λογική να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα.

Το κείμενο καταλήγει «Τέτοιο σπαραγμό δε ματαείδα» εννοώντας το σπαραγμό της μικρής Τουρκάλας που άφηνε το σπίτι της στη Θεσσαλονίκη γεγονός απόλυτα ανθρώπινο και κατανοητό. Η χρονική στιγμή όμως που επιλέχθηκε να προωθηθεί το συγκεκριμένο μήνυμα είναι προκλητική και διεγείρει τα εξαρτημένα αντανακλαστικά του ελληνισμού.

Στην εποχή της ελληνικής Κεμαλολαγνείας οι εμπνευστές του θέματος αγνοούν ότι ο Κεμαλισμός είναι σύμφυτος με τον ολοκληρωτισμό, τον ρατσισμό και την μεγαλύτερη καταστροφή του ελληνισμού στον 20ο αιώνα. Ο Κεμαλισμός σήμερα είναι υπό διωγμό στην γείτονα χώρα, αλλά βρίσκει θαυμαστές στη δικιά μας.

Οι μνήμες δεν έχουν πεθάνει. Επιζητούν ηθική δικαίωση. Απαιτούν η ελληνική πολιτεία, όπως την δεσμεύει ο νόμος του 1994, να διεθνοποιήσει το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ποντίων αντί να προβαίνει σε ενέργειες που υποδαυλίζουν το συνεχώς διογκούμενο παγκόσμιο κίνημα πολιτών, που έχει καταφέρει πολλές αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας από ξένα κράτη και πολιτείες.

Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας
Χ. Κωτίδης Θ. Κωτσίδης

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ,ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗ , ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ , ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΛΙΠΟΥ , ΝΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑ ΧΡΥΣΟΚΕΦΑΛΟΣ , ΝΑΟΣ ΆΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ




~ Ναός Αγίου Ευγενίου του Τραπεζούντιου ~

« Τραπεζούvτος το κλέος, τωv αθλοφόρωv αγλάισμα μέγα φύλακα και φαιδρόv πολιούxοv τιμώμεν τον γενναίον και μέγαν Euγένιον»Στοίχιση  στο  κέντρο
Νοτιανατολικά των τειχών, πάνω σε λόφο, ορθώνεται ακόμη το καθολικό της μονής του Αγίου Ευγενίου. Μάρτυρας των αρχών του 4ου αιώνα, προστάτης του μαυροθαλασσίτικου λιμανιού. Στο ναό, που αποτέλεσε για μεγάλη χρονική περίοδο κέντρο της εκκλησιαστικής και πολιτικής ζωής της πόλης, φυλάσσονταν τα λείψανα του Αγίου. Πρόκειται για τρίκλιτη βασιλική, στην οποία ενσωματώθηκε μεγάλος κεντρικός τρούλος κατά την ανακατασκευή του 1340. Μετά το 1461 μετατράπηκε σε τέμενος και μετονομάστηκε σε Yeni Cumma Camii, δηλαδή τζαμί της πρώτης ή νέας Παρασκευής, γιατί σ' αυτό πρώτη φορά προσευχήθηκε ο κατακτητής της πόλης Μωάμεθ Β'.


http://www.euxintv.net/euxintv/news/diafora/2008/29.09.2008.php
http://vripolidis.blogspot.com/2008/11/blog-post_26.html

*******

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ
ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ
Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης ήταν εκκλησία και μονή στην Τραπεζούντα που χτίστηκε απο τον αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Ιωάννη Β' (1280-1297) και την συζηγό του, Ευδοκία Κομνηνή την Παλαιολογίνα. Ο ναός είχε όμορφες τυχογραφίες και απο το 1665 ήταν ο μητροπολιτικός ναός της Τραπεζούντας. Το 1863 κατεδαφίστηκε και στη θέση του χτίστηκε ο νέος μητροπολιτικός ναός του Αγίου Γρηγορίου. Η εκκλησία κατεδαφίστηκε το 1930.
********

Ναός Αγίου Ανδρέα, Τραπεζούντα

Σήμερα λειτουργεί σαν Τζαμί.

********

Ναός Αγίου Φιλίππου, Τραπεζούντα

Σήμερα λειτουργεί σαν Τζαμί.
*******

Ναός Παναγιά Χρυσοκέφαλος, Τραπεζούντα

Η Χρυσοκέφαλος ήταν ο ναός όπου γίνονταν οι στέψεις των Μ. Κομνηνών. Ο ναός έφερε την ονομασία χρυσοκέφαλος ήδη από την εποχή του Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου (1042-55). Μετά την άλωση της Τραπεζούντας, το 1461 επαψε η Παναγία η Χρισοκέφαλος να είναι Μητρόπολη. Η Παναγία η Χρισοκέφαλος βρίσκεται στο Μεσόκαστρο και σήμερα λειτουργεί σαν Φατίχ Τζαμί (Τζαμί του Πορθητή). Είναι από τους παλαιοτέρους ναούς της πόλη, ο τωρινός ναός είναι κατασκεύασμα των Κομνηνών. Πίσω από το άγιο βήμα, υπήρχε ο τάφος του Αλέξιου Δ΄, από το 1980 τα οστά του βρίσκονται στην Νέα Μονή Παναγία Σουμελά, στο Βέρμιο.

********
Ναός Άγιος Ιωάννης, Τραπεζούντα

Βρίσκεται στο Μίθριο, το 1362 η Βασιλική οικογένεια μεταφέρεται σ` αυτό για να αποφύγει την πανούκλα, που είχε πλήξει την Τραπεζούντα. Αναπαλαιώθηκε και χρησιμοποιείται σήμερα σαν βιβλιοθήκη.

ΑΓΙΑ ΆΝΝΑ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ




Ο Ναός της Αγ. Άννας

Η Αγία Άννα είναι η πρωιμότερη από τις εκκλησίες που σώζονται σήμερα στην Τραπεζούντα. Αποτελεί ένα μνημείο άμεσα συνδεδεμένο με τη δράση αξιωματούχων, οι οποίοι σε διάφορες περιόδους συνεισέφεραν στην ανακαίνισή του ή έκαναν απλές δωρεές. Τη σημασία του ναού υπογραμμίζει και η διαχρονικότητά του: για περίπου 700 χρόνια, από τον 9ο ως το 15ο αιώνα, γίνονταν σ' αυτόν επεμβάσεις και δωρεές, όπως μαρτυρούν οι επιγραφές.
Ο κοιμητηριακός χαρακτήρας -τάφοι και επιγραφές που μνημονεύουν τη χρονολογία θανάτου συγκεκριμένων προσώπων- κυριαρχεί στην Αγία Άννα. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και σε άλλους, πολύ σημαντικούς ναούς της Τραπεζούντας: στην Αγία Σοφία, στη Θεοσκέπαστο, στη Χρυσοκέφαλο. Αν όμως τα τρία τελευταία μνημεία είναι συνυφασμένα με την τοπική αυτοκρατορική δυναστεία των Μεγάλων Κομνηνών, η Αγία Άννα φαίνεται να συνιστά το ταφικό καθίδρυμα των τοπικών αξιωματούχων.
Το σωζόμενο οικοδόμημα, μια τρίκλιτη καμαροσκέπαστη βασιλική με κρύπτΣτοίχιση  στο  κέντροη για τάφους, οφείλεται στη χορηγία ενός τοπικού αξιωματούχου, του πρωτοσπαθαρίου Αλεξίου, για την ανακαίνιση του ναού το 884/5. Το περιεχόμενο της επιγραφής που τον μνημονεύει αποτελεί εντυπωσιακή και πολύτιμη ιστορική πληροφορία, καθώς σε αυτή συναναφέρονται οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες της μακεδονικής δυναστείας, Βασίλειος Α΄, Λέων ΣΤ΄ και Αλέξανδρος. Πρόκειται για μια μοναδική μαρτυρία για την επαφή αυτής της απομακρυσμένης επαρχίας με το βυζαντινό κέντρο.
Η ιστορία λοιπόν του μνημείου ξεκινάει πολύ πριν από την εγκαθίδρυση της αυτοκρατορίας των Μεγάλων Κομνηνών κατά το 13ο αιώνα. Ωστόσο, κατά το 14ο και 15ο αιώνα το καθίδρυμα συνδέθηκε με το θάνατο, και κατά πάσα πιθανότητα με την ταφή, εκκλησιαστικών κυρίως αξιωματούχων. Συνολικά επτά επιγραφές από το διάστημα αυτό, στην πλειοψηφία τους ταφικές και σε μερικές περιπτώσεις συνοδευόμενες από τις προσωπογραφίες των νεκρών προσώπων, είναι ενδεικτικές για την ατμόσφαιρα που θα κυριαρχούσε στο εσωτερικό του ναού. Δυστυχώς, το υλικό που συνθέτει την παραπάνω εικόνα σήμερα θεωρείται οριστικά χαμένο. Μια ιδέα ωστόσο μπορεί να μας δώσει μόνο το φωτογραφικό υλικό και τα σχέδια δημοσιεύσεων του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα.
Ακριβώς επειδή το μνημείο δέχτηκε πολλές επεμβάσεις και προσθήκες στο πέρασμα του χρόνου, η ζωγραφική διακόσμησή του ανάγεται σε διάφορες περιόδους. Έτσι, εκτός από την πρώτη φάση τοιχογράφησης, η οποία έχει χρονολογηθεί στο 12ο αιώνα, έχουν διαπιστωθεί ζωγραφικά στρώματα του 13ου, του 14ου αλλά και του 15ου αιώνα. Σήμερα δεν είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε αυτές τις τοιχογραφίες, αφού ήδη από τις αρχές του αιώνα σώζονταν σε κακή κατάσταση. Σίγουρα όμως η ύπαρξη και μόνο των νεκρικών προσωπογραφιών του 14ου και του 15ου αιώνα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Επίσης, σύμφωνα και με την αφιέρωση του ναού, στις τοιχογραφίες εντοπίζεται και ένας κύκλος σκηνών με πρωταγωνιστές τους γονείς της Παναγίας, τον Ιωακείμ και την Άννα. Η απεικόνιση του θανάτου τους μάλιστα αποτελεί μια σπάνια σύνθεση για τα δεδομένα της βυζαντινής τέχνης. Εκτός από αυτό, όμως, συνεισφέρει στην άποψη περί ταφικής χρήσης του μνημείου και συνδυάζεται αρμονικά με τα νεκρικά πορτρέτα.

Aγία Άννα Τραπεζούντας, ανατολική όψη. Ο ναός αυτός, ένας από τους παλαιότερους της πόλης, έχει ιδρυθεί τον 9ο αιώνα.


Η ανέγερση της Aγίας Άννας συνδέεται με τη χορηγία αξιωματούχων της Τραπεζούντας. Για τον κτήτορα αλλά και για τη χρονολόγηση του ναού μάς πληροφορεί αφιερωματική επιγραφή πάνω από τη νότια είσοδο του ναού.

κείμενο: M. Kορομηλά,

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΑΪΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Δείτε όλες τις φωτογραφίες
Κάντε κλικ εδώ !



ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ
ΣΤΙΣ 16 ΜΑΙΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ , ΚΑΤΟΠΙΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ , ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΑΚΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΕ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΟΜΙΛΙΤΗ ΤΟΝ κ.ΦΩΤΙΑΔΗ ΓΕΩΡΓΙΟ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ & ΜΕΛΟΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΔΕΞΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΙΣΤΑΜΕΝΟΥΣ .

ΣΤΙΣ 19 ΜΑΪΟΥ Η ΛΕΣΧΗ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΠΑΝΩ ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ ΦΥΛΛΑΔΙΑ.

Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ




Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά

Η Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά βρίσκεται στο όρος Μελά του Πόντου, απ’ όπου έλαβε το όνομά της ( σου-Μελά). Σύμφωνα με την παράδοση το 386 οι Αθηναίοι μονάχοι, Βαρνάβας και Σωφρόνιος ‚ μετά από αποκάλυψη της Παναγίας οδηγήθηκαν στις κορυφές Του όρους Μελά του Πόντου , για να ιδρύσουν μοναχικό κατάλυμα. Κατά την παράδοση είχε μεταφερθεί εκεί η εικόνα της Παναγίας της Αθηναίας , έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. με θαυματουργικό τρόπο. Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, η εικόνα μεταφέρθηκε από τον μαθητή του Οσίου Λουκά Φωκίδας, Ανανία το 943 στη Αθήνα‚στο ναό της Παναγίας της Αθηνινιώτισσας, και από εκεί σι δύο μοναχοί μετέφεραν την εικόνα στο Πόντο εξαιτίας των επιδρομών των Σαρακηνών. Βέβαιο πάντως είναι ότι‚ είτε τον 4ο αιώνα χτίσθηκε η μονή είτε τον 9ο αιώνα, κτήτορες του Μοναστηριού είναι σι Σωφρόνιος και Βαρνάβας γενόμενοι συνεχιστές της μεγάλης μοναστικής ζωής που υπήρχε στον Πόντο ‚ διάδοχοι των μεγάλων πατέρων της Εκκλησίας Βασιλείου του Μέγα και Γρηγορίου του Θεολόγου. Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, η μονή της Παναγίας Σουμελά έγινε το κέντρο όλου του Ορθόδοξου Λαού του Πόντου, αλλά και των Μουσουλμάνων της περιοχής ‚ χάρη στα θαύματα της Παναγίας. Χάρη στις προσφορές και δωρεές του απλού λαού , αλλά και διαφόρων αυτοκρατόρων του Βυζαντίου και αργότερα αυτοκρατόρων της Τραπεζούντας η μονή ανακαινίσθηκε, κτίσθηκε ξενώνας τετραώροφος 70 δωματίων‚ βιβλιοθήκη και γύρω από την Μονή ανοικοδομήθηκαν μικροί ναοί αφιερωμένοι σε διάφορους αγίους, αλλά και τείχος - οχυρό για την προστασία της Μονής από διάφορες επιδρομές. Στη βιβλιοθήκη του Μοναστηρίου φυλάγονταν πολύτιμα έγγραφα και πολλά αρχαία χειρόγραφα μέχρι τον ξεριζωμό όπως το πρώτο ελληνικό χειρόγραφο του Διγενή Ακρίτα. Χαρακτηριστικό είναι ότι από 52 ελληνικά χειρόγραφα που υπάρχουν στο μουσείο της Άγκυρας τα 34 προέρχονταν από την Μονή της Παναγίας Σουμελά. Στην Μονή εκτός από την εικόνα της Μεγαλόχαρης άλλα κειμήλια ήταν ο Σταυρός του Αυτοκράτορα Μανουήλ Γ΄ Κομνηνού και το χειρόγραφο Ευαγγέλιο του Οσίου Χριστόφορου. Ευτυχώς και τα τρία αυτά ιερά κειμήλια οι μοναχοί της Μονής τα έκρυψαν πριν την καταστροφή και την λεηλασία του Μοναστηρίου από τους Τούρκους το1922. Αργότερα τα ιερά αυτά κειμήλια μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα, και σήμερα βρίσκονται στην ανιστορημένη Μονή της Παναγίας Σουμελά. στο όρος Βέρμιο Της Βεροίας. Κατόρθωσαν οι απανταχού της γης Πόντιοι να κτίσουν το νέο τους μοναστήρι, όπου κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου γίνεται το κέντρο συνάθροισης όλων των Ποντίων.


Το παρεκκλήσι της Αγίας Βαρβάρας.

Στο κατώφλι της πόρτας του φαίνεται πως θάφτηκαν για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων, τα ιερά κειμήλια της Μονής Σουμελά.

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ




ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ

Η Αγία Σοφία Τραπεζούντας, ναός με εξέχουσα θέση τόσο ανάμεσα στα μνημεία του Πόντου, όσο και ανάμεσα στα βυζαντινά μνημεία ευρύτερα, οφείλει τη σημασία της στη σύνδεσή της με ποικίλες ιστορικές και αρχαιολογικές παραμέτρους. Πρώτα απ' όλα αποτελεί ένα μνημείο σαφώς συνυφασμένο, ήδη από την ίδρυσή του, με την τοπική αυτοκρατορική δυναστεία των Μεγάλων Κομνηνών. Ταυτόχρονα, ο τρόπος με τον οποίο συνδυάζονται τα επιμέρους στοιχεία της αρχιτεκτονικής διαμόρφωσης, της ζωγραφικής, της ψηφιδωτής και της γλυπτής διακόσμησής του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ασυνήθιστος και ίσως μοναδικός. Αυτή η μοναδικότητα έγκειται κυρίως στη συνύπαρξη ετερόκλητων επιδράσεων, οι οποίες παραπέμπουν άλλοτε στη Δύση (σε σχέση με τη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή) και άλλοτε στην Ανατολή.
Χτισμένος έξω από τα τείχη της Τραπεζούντας, αλλά σε κοντινή τους απόσταση, ο ναός της Αγίας Σοφίας -σύνθετος σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο, νάρθηκα και τρία εντυπωσιακά πρόπυλα- αποτελεί το κέντρο ενός ευρύτερου οχυρωμένου οικοδομικού συγκροτήματος. Πλαισιώνεται από έναν πύργο με παρεκκλήσι, καθώς και από κατάλοιπα μιας μικρότερης εκκλησίας, αλλά και άλλων κτισμάτων, κατά πάσα πιθανότητα μοναστηριακών. Φιλολογικές πηγές του 14ου αιώνα μνημονεύουν τη μονή "της του Θεού Λόγου Σοφίας", αλλά και "την μονήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ήγουν την Αγίαν Σοφίαν". Επιπλέον, εντυπωσιακά εμφανής και κυρίαρχη στη διαμόρφωση της ταυτότητας του μνημείου είναι η ταφική λειτουργία του, η οποία τεκμαίρεται από τις νεκρικές κόγχες και τις επιτύμβιες επιγραφές που φιλοξενούνται στο ναό. Η λειτουργία πάντως του ναού ως κοιμητηριακού φαίνεται να περιλαμβάνεται στους στόχους της αυτοκρατορικής χορηγίας, όταν ιδρύθηκε είτε από το Μανουήλ Α΄ Μεγάλο Κομνηνό (1238-1263) είτε από τους άμεσους απογόνους του.

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΕΟΣΚΕΠΑΣΤΟΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ




Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΕΟΣΚΕΠΑΣΤΟΣ
Ο λαξευτός ναός της Παναγίας Θεοσκεπάστου, ένα καθίδρυμα που συνδέθηκε στενά με την οικογένεια του Αλεξίου Γ΄ Μεγάλου Κομνηνού (1349-1390), φέρει έντονη τη σφραγίδα της ταφικής λειτουργίας του, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση άλλων σημαντικών εκκλησιαστικών ιδρυμάτων της Τραπεζούντας. Ο ναός ανήκει σε ένα ευρύτερο μοναστηριακό συγκρότημα, που εντοπίζεται στις πλαγιές του όρους Μίνθριον, στα μισά του δρόμου ανάμεσα στο λιμάνι και στην ακρόπολη της Τραπεζούντας. Ο τειχισμένος χώρος, εκτός από την κεντρική σπηλαιώδη εκκλησία, περιλαμβάνει κελιά και μικρότερους ναούς και στεγάζει χώρους ταφής.
Ο ρόλος της οικογένειας των Μεγάλων Κομνηνών και η σχέση της με το μνημείο είχε αποτυπωθεί και σε κτητορική παράσταση σε τοίχο του ναού που απεικόνιζε τον Αλέξιο Γ΄ Μεγάλο Κομνηνό, τη σύζυγό του Θεοδώρα και τη μητέρα του Ειρήνη. Η τελευταία, μάλιστα, παριστανόταν ως η κύρια χορηγός, καθώς κρατούσε ομοίωμα του ναού, στοιχείο που συγκαταλέγεται ανάμεσα στα συνήθη εικονογραφικά χαρακτηριστικά των βυζαντινών κτητορικών απεικονίσεων.
Ο πιο ενδιαφέρων από τους τάφους είναι σίγουρα του δεσπότη Ανδρονίκου, νόθου γιου του Αλεξίου Γ΄ Μεγάλου Κομνηνού, όχι λόγω της διαμόρφωσής του αλλά λόγω των συνθηκών θανάτου του. Όπως μας πληροφορούν πηγές της εποχής, ο Ανδρόνικος σκοτώθηκε πολύ νέος πέφτοντας από ένα παράθυρο του παλατιού στην Τραπεζούντα και ενταφιάστηκε στο νάρθηκα της Μονής Θεοσκεπάστου. Το γεγονός αυτό, καθώς και το νεαρό της ηλικίας του νεκρού, μνημονεύεται στην επιτύμβια επιγραφή της Θεοσκεπάστου: "Αλλά τι πεπόνθαμεν δεινόν εντεύθεν;/ Των ανακτόρων κατακρημνισκόμενος/ εκθνήσκει, βαβαί, ο ταλαίπωρος δεσπότης/ [...] / τον εικοστόν δεύτερον ανύων χρόνον". Στην επιγραφή άλλωστε εξιδανικεύονται ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του αδικοχαμένου νέου και τονίζεται η βασιλική καταγωγή του, ίσως σε μια προσπάθεια ένταξής του στην αυτοκρατορική δυναστεία: "Είπατε τόνδε τον σθεναρόν γεννάδαν/ ήρωα [...]/ εκ βασιλικής οσφύος κατηγμένον/ Ούτος του κλεινού ην υιός Αλεξίου/ αυτοκράτορος φίλιος και χαρίεις/ παρ' ου κυδρούται βαθμώ τω του δεσπότου/ [...]/ ο Κομνηνανθής Ανδρόνικος ο μέγας". Όλη αυτή η προσπάθεια θα μπορούσε να οφείλεται σε προσωπική πρωτοβουλία και δραστηριοποίηση του αυτοκράτορα, προκειμένου να εξασφαλίσει την υστεροφημία του αγαπημένου, όπως φαίνεται, γιου του. Στη μονή εξάλλου βρίσκονται και οι τάφοι των δύο νόμιμων παιδιών του Αλεξίου Γ΄, του Μανουήλ Γ΄ και του Αλεξίου Δ΄ Μεγάλου Κομνηνού, δε διαθέτουμε όμως στοιχεία για τις σχετικές ταφικές επιγραφές.
Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω -προσωπογραφίες, συνοδευτικές επιγραφές ταύτισης των μορφών, επιτύμβια επιγραφή- αποτελούν υλικό οριστικά χαμένο για τη σύγχρονη έρευνα. Το 1843, στο πλαίσιο μιας ανακαίνισης του μνημείου, έγιναν εκτεταμένες επεμβάσεις: το έμμετρο ταφικό επίγραμμα του Ανδρονίκου αντικαταστάθηκε από ένα λογιότερο και ξαναζωγραφίστηκαν οι μορφές των κτητόρων, μεταξύ των οποίων "εμφανίστηκε" και ο Ανδρόνικος, ενώ αντίθετα "εξαφανίστηκε" η Ειρήνη. Έτσι, η περιγραφή της πρώτης φάσης του μνημείου στηρίζεται σε μαρτυρίες -φωτογραφίες, σχέδια, αποτυπώσεις- μελετητών-περιηγητών του 19ου αιώνα.
Σε αυτή την αρχική φάση, που σύμφωνα με τα συνδεόμενα πρόσωπα χρονολογείται στο β΄ μισό του 14ου αιώνα, ανήκουν και οι τοιχογραφίες του ναού. Οι μελετητές τους, ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, σημειώνουν την αυστηρότητα των μορφών και την απλοποιημένη απόδοση των αρχιτεκτονημάτων. Η κατάσταση των τοιχογραφιών σήμερα δεν επιτρέπει την εξέταση του εικαστικού αυτού συνόλου.

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Η μνήμη και η αλήθεια

Μουσταφά Κεμάλ, Ισμέτ Ινονού, Τοπάλ Οσμάν, η τριανδρία δολοφόνων που πρωταγωνίστηκε στο έγκλημα της ΓενοκτονίαςΗ 19η Μαΐου είναι μια ιδιαίτερη ημέρα καθώς είναι ένας ακόμη κρίκος στην ιστορίας της συρρίκνωσης του ελληνισμού. Είναι μια ημέρα φορτισμένη η οποία έρχεται να σταθεί δίπλα και στις άλλες γενοκτονίες, δίπλα στα άλλα ανοιχτά θέματα της Ιστορίας. Για την ποντιακή γενοκτονία έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί πολλά με ένα και μόνο σκοπό, να μην ξεχάσουμε, να διατηρηθεί η μνήμη.
Τι περισσότερο είναι όμως η μνήμη από μια διαρκεί πάλη ενάντια στην λήθη; Είναι η αγωνία να κρατηθεί στη ζωή κάτι που είναι νεκρό. Όπως έλεγε και ο Ν. Καζαντζάκης, οι νεκροί μας πεθαίνουν όταν τους ξεχνάμε, γι’ αυτό και παλαιότερα τα κοιμητήρια τα έλεγαν και μνήματα, μια υπόμνηση για την ανάγκη ύπαρξης της μνήμης. Από την στιγμή λοιπόν που η μνήμη είναι η πάλη ενάντια στην λήθη, μια ευθεία γραμμή συνδέει την μνήμη με την αλήθεια (το α το στερητικό και η λήθη) και γι’ αυτό από παλιά αυτά τα δυο πηγαίνουν μαζί.
Τι γίνεται όμως όταν η μνήμη γεγονότων όπως αυτά της 19ης Μαΐου, έρχονται στο προσκήνιο του νου; Γίνονται πηγή έντονων συναισθημάτων, το μυαλό κατακλύζεται από θλίψη, οργή, αγανάκτηση… Θυμόμαστε, αισθανόμαστε, αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορούμε να πάμε πέρα από το συναίσθημα. Γι’ αυτό όλες αυτές οι εκδηλώσεις που θα γίνουν και φέτος θα πλημμυρίσουν από μνήμες και από συναισθήματα, αλλά μέχρι εκεί. Ίσα – ίσα για να λειτουργήσει η βαλβίδα ασφαλείας και να εκτονωθεί η ψυχική πίεση, πέραν τούτου τίποτα περισσότερο. Κατ’ αυτό τον τρόπο όμως η Ιστορία γίνεται κοιμητήριο γεγονότων, ανθρώπων και τόπων. Δεν προσφέρει εκείνο το ερέθισμα που θα τροφοδοτήσει το σημερινό ιστορικό γίγνεσθαι, δεν μετατρέπεται η Ιστορία σε εκείνο το χρήσιμο εργαλείο που θα τροφοδοτήσει με υλικό τις ανάγκες του σήμερα. Έτσι όλες αυτές οι εκδηλώσεις μνήμης μεταπίπτουν σε ένα ετήσιο φολκλορικό γίγνεσθαι, αέναα επαναλαμβανόμενο. Μα τι αξία έχει η μνήμη και η αλήθεια που την συνοδεύει αν δεν επιβεβαιώνεται αυτή σε ενεστώτα χρόνο; Προσεγγίζουμε τα ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος από την οπτική γωνία του σήμερα – δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς – αλλά χωρίς να έχουμε – ακόμη τουλάχιστον – ανακαλύψει, πως αυτή η προσέγγιση θα φέρει αποτέλεσμα. Γι’ αυτό αυτή η σχέση καταλήγει άγονη και ατελέσφορη.
Η Ιστορία είναι ωστόσο είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, όχι γιατί περνάει κανείς με αυτήν ενδιαφέρον την ώρα του, αλλά γιατί μπορεί να του προσφέρει απαντήσεις στα ερωτήματα, τα προβλήματα του σήμερα. Έχουμε για παράδειγμα προσεγγίσει την ποντιακή αλλά και τις άλλες γενοκτονίες που έλαβαν χώρα στην Μ. Ασία με αυτό τον τρόπο; Έχουμε σκεφτεί ότι στις αρχές του περασμένου αιώνα έσβησαν δυο μεγάλες αυτοκρατορίες, η Αυστροουγγρική και η Οθωμανική. Η διάλυση της πρώτης οδήγησε στην εθνογέννεση και στην δημιουργία κρατών που υπάρχουν μέχρι σήμερα, στην δεύτερη περίπτωση, αυτό συνέβη μόνο στο ευρωπαϊκό τμήμα της, στην βαλκανική χερσόνησο και αν και δρομολογήθηκε δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί στην Μ. Ασία. Η αγαστή συνεργασία των Γερμανών στρατιωτικών συμβούλων και του Κεμάλ επέτρεψε την εφαρμογή της λύσης των γενοκτονιών – αυτήν που οι Γερμανοί θα εφάρμοζαν μερικές δεκαετίες αργότερα και στους Εβραίους. Δημιούργησαν αυτό το μόρφωμα που λέγεται Τουρκία και το οποίο αποτελεί μια συνεχή κατάσταση ανωμαλίας. Επειδή λοιπόν δεν υπήρξε ομαλή ροή, δεν υπήρξε εθνογέννεση δεν μπορεί να υπάρξει και ειρήνη και φιλία στην περιοχή μεταξύ των λαών και όποιος το πιστεύει είναι είτε αφελής, είτε ανιστόρητος.
Η Ελλάδα συνεχίζει σήμερα να είναι θύμα αυτής της κατάστασης, γιατί η μόνιμη αναπηρίας της δεν της επιτρέπει να διαβάσει την ιστορία της, πέρα από το συναίσθημα και να την κάνει ένα χρήσιμο εργαλείο. Δείτε για παράδειγμα πως οι Ισραηλινοί διαχειρίστηκαν την μνήμη του ολοκαυτώματος, μετά τον πόλεμο και μέχρι σήμερα, για να μπορέσουν να λύσουν τα προβλήματά τους. Καθιέρωσαν για παράδειγμα, παγκόσμια τον όρο «αντισημιτισμός» σαν κορυφαία έκφραση ρατσισμού, κάτι το οποίο το ελληνικό κράτος δεν τολμάει ούτε να το προφέρει για τα έργα και τις ημέρες του Κεμάλ. Απεναντίας υπάρχουν και αρκετοί διανοούμενοι που στο όνομα μια απροσδιόριστης αριστερής ιδεολογίας τον αναγνωρίζουν ως ένα «μεγάλο ηγέτη». Τι διαφορετικό έπραξε αυτός ο μεγάλος ηγέτης από τον Αδόλφο Χίτλερ;

Θεόδωρος Α. Σπανέλης
Εφημερίδα ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ
ΚΑΒΑΛΑ

Κρύβουν με κουτοπόνηρο τρόπο την ταυτότητα των ελληνικών μνημείων στην Τουρκία



Πρόκειται για πολιτιστικό ρατσισμό και μισαλλοδοξία, γράφει ο πρώην πρόεδρος της Ακαδημίας Ν. Κονομής σε επιστολή του στον Ερντογάν

Ζήσαμε την περασμένη εβδομάδα την αγωνιώδη προσπάθεια της κυβέρνησης, πρωτοστατούντος του ίδιου του πρωθυπουργού, να ωραιοποιήσει το πρόσωπο της Τουρκίας. Τα γεγονότα όμως και η πραγματικότητα δεν τους βοηθούν...

Οι γείτονές μας, και η σημερινή αλλά και όλες οι προηγούμενες ηγεσίες τους, δεν κρύβουν το σκληρό πρόσωπό τους. Σε κάθε ενέργειά τους, σε κάθε επιλογή. Όχι μόνο στα μεγάλα ζητήματα.

Σβήνουν από παντού στη χώρα τους ό,τι θυμίζει Ελλάδα. Πουθενά στα ελληνικά μνημεία που βρίσκονται στην Τουρκία δεν αναφέρεται η ελληνική ταυτότητά τους.

Κι αυτό το βίωσε, το διαπίστωσε ιδίοις όμμασι ο πρώην πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών ο Ν. Κονομής, που οργισμένος απʼ αυτήν την πλαστογράφηση της ιστορίας είχε στείλει επιστολή το 2005 στον τούρκο πρωθυπουργό κ. Ερντογάν. Απάντηση βέβαια δεν πήρε...

Αυτά για όσους συνεχίζουν να είναι αφελείς και να πιστεύουν ότι η Τουρκία πιστεύει πράγματι σε ισότιμη ελληνοτουρκική φιλία. Αν είχε τέτοια διάθεση, δεν έχει δώσει το παραμικρό δείγμα τα πενήντα τελευταία χρόνια.

Πολιτιστικός ρατσισμός

Δημοσιεύουμε την επιστολή του κ. Κονομή προς τον τούρκο πρωθυπουργό και το παρακάτω σημείωμά του:

«Κύριε Διευθυντά,

Τώρα που κατακάθεται η σκόνη που δημιούργησε η σουλτανική επίσκεψη Ερντογάν στη χώρα μας αποκαλύπτονται σιγά σιγά τα πενιχρά αποτελέσματά της. Επειδή μια από τις συμφωνίες που υπογράφηκαν αφορά και τον τουρισμό, θα ήθελα να πληροφορηθούν οι Έλληνες τον πολιτιστικό ρατσισμό που ασκείται σε βάρος των ελληνικών μνημείων στην Τουρκία από το επίσημο τουρκικό κράτος.

Το γεγονός αυτό το είχα αντιληφθεί το 2005, όταν επισκέφθηκα την Τουρκία, και το επισήμανα στους τότε κυβερνώντες, τον πρωθυπουργό κ. Καραμανλή και τον υπουργό Τουρισμού κ. Αβραμόπουλο, ο οποίος υπέγραψε τότε μνημόνιο συνεργασίας στον τουρισμό με τον τούρκο ομόλογό του. Απέστειλα επίσης επιστολή στον κ. Ερντογάν για το θέμα και όταν έγινε φανερό ότι αυτή δεν είχε κανένα αποτέλεσμα την έστειλα στις εφημερίδες “Το Βήμα” και “Καθημερινή”, οι οποίες δεν τη δημοσίευσαν. Παρακαλώ να τη δημοσιεύσετε γιατί η επίσκεψη Ερντογάν την κατέστησε και πάλι επίκαιρη. Ίσως μάλιστα δώσει την ευκαιρία στον έλληνα υπουργό Τουρισμού και Πολιτισμού να ζητήσει την άρση της ανωμαλίας-απρέπειας».

Πρέπει να είστε ευγνώμονες στους Έλληνες...

Δεν μπορείτε να αποκρύβετε την ταυτότητα των ελληνικών μνημείων, αλλά η μισαλλοδοξία σας δεν σας επέτρεψε να σκεφτείτε ψύχραιμα, τονίζει απευθυνόμενος στον κ. Ερντογάν:

«Κύριε Πρωθυπουργέ,

Πρόσφατα συμμετέχοντας μαζί με τριάντα μέλη διαφόρων Ακαδημιών σε μια περιήγηση στη χώρα σας ξεκινήσαμε από την Κωνσταντινούπολη με πούλμαν και αφού περάσαμε στην Ασία κατευθυνθήκαμε μέσω Νίκαιας και Προύσας στα δυτικά παράλια, επισκεπτόμενοι κυρίως αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία και μουσεία. Αφού φτάσαμε μέχρι τα Δίδυμα, κατόπιν μέσω Αφροδισιάδας, Mamukale, Afion Kara Hisar, φτάσαμε στην Άγκυρα, όπου στις 23-28 Μαΐου πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος της Διεθνούς Ενώσεως Ακαδημιών (Union Academique Internationale).

Κατά την περιοδεία μας είδαμε αρκετά πράγματα στη χώρα σας τα οποία είναι βέβαιο ότι αξιολογήθηκαν θετικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να αποφασίσει αν θα σας δεχθεί στους κόλπους της. Σημειώσαμε ωστόσο και αρκετά αρνητικά σημεία, τα οποία θα βαρύνουν ίσως την πλάστιγγα εναντίον σας. Ένα τέτοιο αρνητικό σημείο είναι ο πολιτιστικός ρατσισμός που ασκείται συστηματικά σε βάρος του ελληνικού πολιτισμού στη χώρα σας. Παντού όπου περάσαμε στις επισκέψεις μας σε αρχαιολογικούς χώρους και στα μουσεία δεν είδαμε και δεν ακούσαμε πουθενά τη λέξη Ελλάδα, Έλληνας, ελληνικός κ.λπ. Στην επίσκεψή μας στο πρώτο μουσείο –εκείνο του Canak Kale– ένα μουσείο που τα 3/4 των εκθεμάτων του είναι ελληνικά πουθενά δεν αναγνωριζόταν η προέλευσή τους, αλλά αποκρυβόταν, με κουτοπόνηρο μάλιστα τρόπο. Όταν κάτι το ελληνικό δεν μπορούσε να αποδοθεί –εικονικά έστω– σε Φρύγες, Λυδούς, Μυσούς κ.λπ., επιστρατευόταν μια αόριστη ορολογία “ελληνιστικό - ρωμαϊκό”, “ρωμαϊκή εποχή” ή “αρχαϊκή εποχή”, “5ος αι.”, “4ος αι.” κ.ο.κ. Ήδη στο Canak Kale δύο συνάδελφοι ακαδημαϊκοί –ο ένας κορυφαίος αρχαιολόγος– σχολίασαν επικριτικά τη συμπεριφορά σας αυτή. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσετε ότι δεν μπορείτε να αποκρύβετε την ταυτότητα των ελληνικών μνημείων επικαλούμενοι συνεχώς τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Είναι σήμερα σε όλους γνωστό ότι ο όρος “ρωμαϊκή αυτοκρατορία” για την Ανατολή κατάντησε να είναι μόνο χρονολογική ένδειξη. Μια πόλη, όπως η Αφροδισιάδα ή όποια άλλη, ήταν πόλη ελληνική και επί ρωμαιοκρατίας και τα μνημεία της έγιναν από έλληνες τεχνίτες για έλληνες πολίτες και σε ελληνικούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Δεν φτάνουν οι ρωμαϊκές θέρμες ούτε η παράλειψη του φλύαρου κατά τα άλλα τούρκου ξεναγού να αναφέρει ότι ο πρώτος ναός της Αφροδίτης ήταν του 6ου π.Χ. αιώνα για να βαφτιστεί η πόλη ρωμαϊκή.

Πρέπει, κύριε πρωθυπουργέ, να συνειδητοποιήσετε ότι ο ελληνικός πολιτισμός κατέχει σημαίνουσα θέση στην παιδεία και στις καρδιές όλης της Δύσης αλλά και παγκόσμια. Οι Έλληνες δημιούργησαν μεγάλο μέρος του πολιτισμού τους στο έδαφος της χώρας σας και επομένως και εσείς είσθε κληρονόμοι ενός ένδοξου πολιτισμού.

Γιʼ αυτό πρέπει να είσθε ευγνώμονες στους Έλληνες της αρχαιότητας και του μεσαίωνα που γέμισαν κυριολεκτικά τη χώρα σας με τόσο αξιόλογα μνημεία, ώστε σήμερα ο τουρισμός σας να ευημερεί και εξαιτίας της επιθυμίας εκατομμυρίων ανθρώπων να επισκεφθούν τα μνημεία αυτά. Όπως δε αναφέρετε με το εθνικό τους όνομα τους άλλους πολιτισμούς που δημιουργήθηκαν στη χώρα σας, έτσι πρέπει να αναφέρετε και τον ελληνικό. Δυστυχώς έως τώρα η μισαλλοδοξία σας δεν σας επέτρεψε να σκεφθείτε ψύχραιμα και νηφάλια και να αναλογισθείτε ότι επιβάλλεται ο σεβασμός στον πολιτισμό που δημιούργησε ο άνθρωπος πάνω στη γη, καθώς σε κάθε πολιτισμό καθαγιάζεται η δημιουργικότητα του λαού που τον διέπλασε στη μακρόχρονη ιστορία του.

Η πολιτιστική κληρονομιά μιας χώρας, ιδιαίτερα τα μνημεία και τα λοιπά έργα τέχνης, αντιπροσωπεύει την πνευματική παρουσία και τη διανοητική εμβέλεια του λαού που τη δημιούργησε. Αποτελεί δε ως γνωστόν κοινό κτήμα της ανθρωπότητας. Σε μια εποχή που επιζητείτε επίμονα να γίνετε δεκτοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση των ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων, ο πολιτιστικός πλούτος που κληρονομήσατε πρέπει όχι μόνο να προστατεύεται αποτελεσματικά αλλά και να αποτελεί μέρος της ευρωπαϊκής σας έγνοιας, εκθέτοντας το κοινό αυτό αγαθό στις μεταγενέστερες γενεές με το αληθινό του όνομα.

Με εξαιρετική τιμή
Ν. Κονομής
Πρώην πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών»
ΠΑΡΟΝ

Read more:
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/05/blog-post_4741.html#ixzz0oqgfxzSX

ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ: Ομιλία της κ. Φανούλα Αργυρού στην Αστόρια.

ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ: Ομιλία της κ. Φανούλα Αργυρού στην Αστόρια. from Nikolaos Taneris on Vimeo.


Το βράδυ της Τετάρτης 19 Μαίου 2010, μίλησε για την Ποντιακή γενοκτονία αλλά και το Κυπριακό ,η συγγραφέας και δημοσιογράφος Φανούλα Αργυρού, στο Σταθάκειο κέντρο στην Αστόρια της Νέας Υόρκης. Η κ. Αργυρού, που προσκλήθηκε από την Παμποντιακή Ομοσπονδία Αμερικής και Καναδά και ήλθε από το Λονδίνο, όπου είναι εγκατεστημένη, μίλησε με θέμα «Από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου στην Κατοχή της Κύπρου».

Η κα Φ. Αργυρού έχει ειδικότητα στην μελέτη των βρετανικών επίσημων αποδεσμευθέντων εγγράφων του Βρετ. Υπ. Εξωτερικών σε σχέση με την Κύπρο με πείρα πάνω από 20 χρόνια στο θέμα αυτό. ΄Εχει γράψει 8 βιβλια, αρκετές μελέτες, ομιλίες σε συνέδρια, εκατοντάδες άρθρα στον Ελληνο-κυπριακό Τύπο στην Κύπρο και συνεργάζεται με τις ομογενειακές εφημερίδες του Λονδίνου «Τα Νέα» και «Ελευθερία», και την «Σημερινή» της Κύπρου καθώς και με άλλες ως επίσης και το Ράδιο Πρώτο στην Κύπρο.

ΔΕΙΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΕΔΩ :
http://cyprusactionnetwork.org/sta_ellinika_fanoulla_argyrou_speech
Σχετικό με το θέμα είναι και το βιβλίο
ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ - BLOODY TRUTH
Θα το βρείτε εδω:
http://cyprusactionnetwork.org/yahoo_site_admin/assets/docs/BLOODY_TRUTH__The_Book.266130049.pdf

Cyprus Action Network of America (CANA)
2578 Broadway #132
New York, NY 10025
New York: Tel. 917-699-9935
Email: cana@cyprusactionnetwork.org
www.cyprusactionnetwork.ओर्ग

http://radar-gr.blogspot.com/2010/05/blog-post_4827.html

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

(Εξισλαμισθέντες Ελληνες του Πόντου - Φάκελοι) Islamized Greeks of Black Sea

Islamized Greeks of Black Sea (Εξισλαμισθέντες Ελληνες του Πόντου - Φάκελοι) from lyxnafis on Vimeo.

BACK TO PONTOS - ΣΑΝΤΑ

BACK TO PONTOS - ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ

Έλληνες του Πόντου

"Αητέν'ς επαραπέτανεν" παραδοσιακό Πόντου

Σάββατο 22 Μαΐου 2010

"Ποντιακή Ανδρική Ενδυμασία"

Το E-Pontos σας παρουσιάζει τις τοποθετήσεις των 3 εισηγητών στην ημερίδα για την "Ποντιακή Ανδρική Ενδυμασία" που διοργάνωσε η Ένωση Ποντίων Μελισσίων στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της για τον Ποντιακό Πολιτισμό την Τετάρτη 14 Απριλίου 2010.


video

1. "Η ελληνική τοπική φορεσιά (17ος - 20ός αιώνας). Το πολιτισμικό παρελθόν και παρόν της"
Νάντια Μαχά - Μπιζούμη, Ιστορικός - Υποψήφια Διδάκτωρ Λαογραφίας Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης



video

2. "Ενδυματολογικές συνήθειες των Ελλήνων του Πόντου"
Λένα Καλπίδου, Αρχαιολόγος - Ερευνήτρια Ποντιακής Λαογραφίας



video

3. "Η ενδυμασία των Ελλήνων του Πόντου ως στοιχείο αυτοπροσδιορισμού"
Κώστας Αλεξανδρίδης, Μέλος Δ.Σ. Π.Ο.Ε. - Συντονιστής Επιτροπής Π.Ο.Ε. για τους χορούς, την ενδυμασία και το θέατρο - πρόεδρος Σωματείου "Οι Μωμόγεροι".

http://epontos.blogspot.com/2010/05/blog-post_01.html

ΣΤΙΓΜΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΙΑΣΩΝΙΔΗΣ


(1884-1959)

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ

Γεννήθηκε στην Ορδού το 1884, αλλά όπως αναφέρει ο ίδιος σε μία εργασία του, η Πουλαντζάκη είναι η πατρίδα του. Καταγόμενος από πατριαρχική οικογένεια τα πρώτα γράμματα έμαθε στην Πουλαντζάκη και την Κερασούντα, για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας από το οποίο και αποφοίτησε το 1902. Συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης και πήρε το δίπλωμα το 1912. Κατόπιν πήγε στο Παρίσι όπου το 1914 πήρε πτυχίο στις πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες.
Από νωρίς άρχισε να ασχολείται με τα κοινά. ΄Ηδη το 1905 συμμετέχει στην «Τετραμελή επί των σχολών Εποπτεία» της Πουλαντζάκης, γεγονός που μαρτυρεί την άμετρη αγάπη προς την ιδιαίτερη πατρίδα του.
Κατά τη διάρκεια του α’ παγκοσμίου πολέμου ο Ιασονίδης έφυγε από τη Γαλλία και διαμέσου της Ρουμανίας έφτασε στο .....
Ροστόβ της Ρωσίας για να εμψυχώσει τις ελληνικές κοινότητες του Καυκάσου. Εκεί ίδρυσε και την «Ευξεινοπόντειον ΄Ενωσιν» το 1917. Είναι επίσης από τους ιδρυτές της «Κεντρικής Ενώσεως των Ποντίων» στο Αικατερινοντάρ, 1918. Από το 1917 τόσο στην περιοχή του Καυκάσου όσο και της Κριμαίας κατέφθαναν Πόντιοι πρόσφυγες προκειμένου να σωθούν από τις σφαγές των Τούρκων, ενώ χιλιάδες έφταναν στο Βατούμ ψηφίσματα Ποντίων από όλη τη Νότια Ρωσία για να διακηρύξουν την πίστη τους στην ανεξαρτησία του Πόντου. Έτσι το 1919 συμμετέχει στην Εθνοσυνέλευση των Ποντίων του Βατούμ, της οποίας εχρημάτισε και τελευταίος πρόεδρος, με σκοπό την αποκατάσταση του Πόντου και τη δημιουργία ανεξάρτητης-αυτόνομης Δημοκρατίας. Το 1920 έρχεται στην Αθήνα συμμετέχοντας στις προσπάθειες της κυβέρνησης Βενιζέλου, επισκέπτεται το Παρίσι και το Λονδίνο αργότερα, επικεφαλής της Επιτροπής Εθνικής Αμύνης και αγωνίζεται με κάθε τρόπο για την ανεξαρτησία του Πόντου. Για όλες αυτές τις προσπάθειες καταδικάστηκε ερήμην στον «δι’ αγχόνης» θάνατο από τα δικαστήρια ανεξαρτησίας της Αμάσειας (20-9-1921).
Το Σεπτέμβριο του 1922 έρχεται πρόσφυγας στην Ελλάδα όπου γίνεται θερμός προστάτης των προσφύγων που κατέφυγαν εδώ μετά τη μικρασιατική καταστροφή (1922) και τη συνθήκη της Λωζάνης (1923). Ασχολείται ενεργά με την πολιτική και από το 1923 εκλέγεται συνεχώς Βουλευτής Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε στο Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας όπου για 32 ολόκληρα χρόνια στάθηκε στο πλευρό των προσφύγων, ενώ χρημάτισε και Υπουργός Πρόνοιας επί κυβερνήσεως Φιλελευθέρων από το 1930-1932.
Το 1936 κατέφυγε στην Αγγλία, αποστρεφόμενος τη δικτατορία που επιβλήθηκε στη χώρα μας, όπου ερευνώντας πολλές βιβλιοθήκες και μάλιστα του Παν/μίου της Οξφόρδης, διαρκώς αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες για τα δίκαια της Ελλάδας εμψυχώνοντας τους Έλληνες στον αγώνα τους εναντίον των δυνάμεων της γερμανικής κατοχής.
Μετά το τέλος του πολέμου και την επιστροφή του στην Ελλάδα πολιτεύθηκε και πάλι, επανεκλέγει Βουλευτής και τέλος διετέλεσε Υπουργός Βορείου Ελλάδος.
Υπήρξε απλός και ταπεινός στη ζωή του, αμερόληπτος στις κρίσεις του και δίκαιος, τίμιος στο χαρακτήρα και ευθύς, αλλά πάνω από όλα φλογερός Πόντιος। Παροιμιώδης θα μείνει η φράση του «Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ, εάν επιλαθώμεθά σου ω πάτριος Ποντία γη !.

http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/05/blog-post_7618.html

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ from pontus club evxinus corfu on Vimeo.

Θυμήθηκαν …τον Ατατουρκ στο Υπουργείο Παιδείας


Ανήμερα της θλιβερής επετείου της Ποντιακής Γενοκτονίας, την Τετάρτη 19 Μαίου, η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων του υπουργείου Παιδείας, ζήτησε από τους μαθητές θεωρητικής κατεύθυνσης της Γ΄ λυκείου που συμμετέχουν στις απολυτήριες εξετάσεις, να αναλύσουν στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας το έργο του Γιώργου Ιωάννου … «Το σπίτι του Κεμάλ».

Η επιλογή του συγκεκριμένου κειμένου την συγκεκριμένη ημέρα, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις αφού το έργο πραγματεύεται τις διαδοχικές επισκέψεις μίας Τουρκάλας, που εγκατέλειψε τη Θεσσαλονίκη με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923, στο σπίτι που έζησε, δίπλα ακριβώς από αυτό που γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ και σήμερα στεγάζει το τουρκικό προξενείο.

«Λυπάμαι για αυτό που έγινε. Την ίδια ώρα που ο Ελληνισμός τιμάει τους 350.000 νεκρούς της Ποντιακής Γενοκτονίας, το υπουργείο Παιδείας επέλεξε να τιμήσει τον σφαγέα τον προγόνων μας. Δεν ξέρω αν είναι συμπωματικό, αλλά πολλά περίεργα συμβαίνουν τελευταία στο υπουργείο Παιδείας» δήλωσε στο protothema.gr ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας κ. Γεώργιος Παρχαρίδης που θα αποστείλει σχετική επιστολή διαμαρτυρίας προς την υπουργό Παιδείας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου.

«Με προβληματίζει η επιλογή του συγκεκριμένου θέματος, τη συγκεκριμένη μέρα. Σκεφτείτε τι θα πουν οι Σουηδοί συνάδελφοι που πρόσφατα ψήφισαν υπέρ της αναγνώρισης της Ποντιακής Γενοκτονίας, αν πληροφορηθούν πως αντιμετωπίζει το θέμα το ελληνικό υπουργείο Παιδείας» δήλωσε από την πλευρά του ο βουλευτής Σερρών της ΝΔ κ. Αναστάσιος Καρυπίδης.


Χιλιάδες κόσμου τίμησαν τη Γενοκτονία

Την ίδια ώρα, χιλιάδες κόσμου συμμετείχαν στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε χθες το απόγευμα στην πλατεία Αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη για να τιμήσουν τη Γενοκτονία των 353.000 Ελλήνων του Πόντου.

Στην εκδήλωση μίλησαν οι βουλευτές που πρωταγωνίστησαν στην αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη σουηδική Βουλή, ενώ συγκίνηση προκάλεσε η ομιλία του υπερασιωνόβιου (108 ετών) Χαράλαμπου Μητσόγλου, από την Μπάφρα του Πόντου, ο οποίος αναφέρθηκε στα βιώματά του από τις τραγικές εκείνες ημέρες.

Μετά τη συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε πορεία η οποία ολοκληρώθηκε στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, όπου οι εκπρόσωποι της Π.Ο.Ε. θυροκόλλησαν το ψήφισμα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας.

Πηγή: Πρώτο Θέμα

http://epontos.blogspot.com/2010/05/blog-post_1494.html


Γενοκτονία Ποντίων: Ημέρα Μνήμης. Βίντεο


Με αίτημα τη διεθνή αναγνώριση πραγματοποιήθηκε ανοιχτή εκδήλωση μνήμης για τα 353.000 θύματα της γενοκτονίας των Ποντίων, στην πλατεία Αγίας Σοφίας, στη Θεσσαλονίκη, με πρωτοβουλία της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος. Η 19η Μαΐου έχει οριστεί, με απόφαση της ελληνικής Βουλής το 1994, ως ημέρα εθνικής μνήμης για τη γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού.

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.

Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Στην εκδήλωση διαβάστηκαν μηνύματα των πολιτικών αρχηγών. «Μαύρη σελίδα» για τον ελληνισμό και την ανθρωπότητα χαρακτήρισε τη γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου. Σημείωσε ότι θα διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη των γεγονότων και πρόσθεσε ότι μετά τις διώξεις και τον ξεριζωμό οι Πόντιοι πρόσφεραν πολλά στην πατρίδα και γι' αυτό αποτελούν παράδειγμα προς έμπνευση.

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, ανέφερε ότι η αναγνώριση της γενοκτονίας από την Τουρκία θα επιφέρει δικαίωση των θυμάτων και θα συμβάλει στη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεών.

Η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε ότι οι Έλληνες του Πόντου δεν είχαν να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους γενικά, αλλά την τουρκική αστική τάξη που ήθελε να εξοντώσει το ανταγωνιστικό ελληνικό κεφάλαιο.

Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης, τόνισε ότι η σημερινή μέρα χρησιμεύει ως υπενθύμιση ενός αποτρόπαιου εγκλήματος και συμπλήρωσε ότι χρέος των Ελλήνων είναι να μην λησμονούνε.

Ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλέξης Τσίπρας σημείωσε ότι η αποκατάσταση της αλήθειας και η απόδοση ευθυνών θα λειτουργήσει ενωτικά για τους Έλληνες και τους Τούρκους.

Το «παρών» έδωσαν ο υφυπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Μάρκος Μπόλαρης, ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, Παναγιώτης Ψωμιάδης, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, η Ελληνοαμερικανίδα, ποντιακής καταγωγής συγγραφέας, Θία Χάλο, βουλευτές, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης και ποντιακών σωματείων.

Ακολούθησε πορεία προς το τουρκικό προξενείο, όπου και θυροκολλήθηκε ψήφισμα


Η Γενοκτονία των Ελλήνων αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς των Ελληνικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μικρά Ασία και Ανατολική Θράκη από την Άνοιξη του 1914 μέχρι το 1923. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.

Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Ο Αιγίδης στο σημαντικότατο βιβλίο που έγραψε για το προσφυγικό ζήτημα που προέκυψε μετά το 1922, τονίζει ότι «1.200.000 ψυχές αποτελούν τον τραγικόν εις ανθρώπινας απώλειας απολογισμόν του αγώνος». Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών και διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τονίζει ότι «μιλάμε για πάνω από 800.000 Έλληνες». Στις 20 Μαρτίου 1922, ο Άγγλος διπλωμάτης Ρέντελ συνέταξε ένα μνημόνιο για τις τουρκικές ωμότητες σε βάρος των χριστιανών από το 1919 κι έπειτα. Στο προοίμιο αυτού του μνημονίου διαβάζουμε:

«Η επίτευξη της ανακωχής με την Τουρκία, στις 30 Οκτωβρίου 1918, φάνηκε να επέφερε μια προσωρινή παύση των διωγμών των μειονοτήτων εκ μέρους των Τούρκων, που διαπράχθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στην επιδίωξη αυτών των διωγμών, είναι γενικώς αποδεκτό ... ότι πάνω από 500.000 ‘Έλληνες εξορίστηκαν, εκ των οποίων συγκριτικώς ελάχιστοι επέζησαν...»

Στο 1998 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». Τον Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων. [2]

Οι τουρκικές κυβερνήσεις αρνούνται πως υπήρξε γενοκτονία και τοποθετούν επισήμως το θάνατο των Ελλήνων στα πλαίσια των ευρύτερων απωλειών του πολέμου, του λιμού ή άλλων κοινωνικών αναταράξεων।


19η Μαΐου, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου


Στις 19 Μαΐου συμπληρώνονται 91 χρόνια από την ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ, αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, τη μαρτυρική αυτή πόλη του Πόντου, για να ολοκληρώσει τη γενοκτονία των Ελλήνων της...
Μικράς Ασίας.
Η εγκληματική πορεία αφανισμού του χριστιανικού πληθυσμού Αρμενίων και στη συνέχεια των Ελλήνων του Πόντου, ολοκληρώθηκε με τον ξεριζωμό από τις πατρογονικές τους εστίες, όσων είχαν απομείνει στη ζωή, μετά τους φοβερούς διωγμούς και την εξόντωση. Αφανισμού του Ελληνισμού μετά από μια συνεχή, ένδοξη παρουσία 3.000 χρόνων στην περιοχή.
Αυτή η εξόντωση και ο ξεριζωμός αποτελεί μία από τις πιο στυγερές σελίδες της Ιστορίας και αποτελεί ύβρη και έγκλημα κατά του ανθρώπινου γένους.
Η 19η Μαΐου στην Τουρκία εορτάζεται ως εθνική γιορτή νίκης επί των Ελλήνων.
Αυτή την ημέρα επέλεξε το Φεβρουάριο του 1994 το Ελληνικό Κοινοβούλιο, ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού μετά από προσπάθειες Ποντίων δεύτερης και τρίτης γενιάς, κυρίως του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, του καθηγητή πανεπιστημίου Κώστα Φωτιάδη, ο οποίος συνέγραψε τους 14 τόμους των ντοκουμέντων της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, και άλλων επιστημόνων.
Η Διεθνοποίηση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού είναι πρώτιστο καθήκον. Μεγάλο χρέος της Πολιτείας και όλων μας.

Ποιοι είναι αυτοί όμως για τους οποίους μιλάμε; Ποια είναι η ιστορία αυτών των Ελλήνων με το αρχαιοπρεπές ελληνικό ιδίωμα, με την Ιωνική διάλεκτο που με πείσμα διατήρησαν μέχρι σήμερα και για 3000 χρόνια;
Η περιοχή του Πόντου είναι γνωστή στους αρχαίους Έλληνες από τους μυθικούς χρόνους. Εκεί κατοικούσαν οι θρυλικές Aμαζόνες.
Ο Ιάσωνας, ο Φροίξος και η Έλλη, ο Βασιλιάς Αιήτης, η Ιφιγένεια, ο Προμηθέας Δεσμώτης, ο Διομήδης και πολλοί άλλοι, είναι πρόσωπα της Ελληνικής μυθολογίας στενά και φιλικά συνδεδεμένα με την αγαπημένη γη του Πόντου.
Φεύγοντας από το μύθο και περνώντας στην Ιστορία, η πρώτη πόλη που ίδρυσαν οι Έλληνες στον Πόντο είναι η Σινώπη, από τους Ίωνες της Μιλήτου το 800 π.Χ. Γρήγορα ακολούθησε η ίδρυση της Αμισού, των Κοτυώρων, της Κερασούντας και της Τραπεζούντας, "πόλεως Ελληνίδος Οικουμένης εν τω Ευξείνω Πόντω "όπως αναφέρει ο Ξενοφών, περιγράφοντας την πορεία των Μυρίων από την περιοχή, στο βιβλίο "Κύρου ανάβασις" όπου και περιγράφει την πρωτοφανή φιλοξενία.
Στενοί είναι οι εμπορικοί και φιλικοί δεσμοί με τα άλλα ελληνικά κράτη και κυρίως με την Αθήνα. Γνωστές είναι οι επισκέψεις του Περικλή στον Πόντο και τη βοήθεια που έδωσε όταν χρειάστηκε στην πόλη της Σινώπης.
Γνωστή είναι και η ιστορία των Μιθριδατών βασιλέων του Πόντου που απείλησαν την ενότητα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο Πόντος ήκμασε και κατά τη Βυζαντινή περίοδο. Επί μία χιλιετία στάθηκε το ακριτικό οχυρό, ο προπυλώνας της Αυτοκρατορίας ενάντια στους πολλούς εχθρούς της. Πολλές ποντιακής καταγωγής οικογένειες ανήκαν στην τάξη της βυζαντινής αριστοκρατίας.
Η φήμη των ακριτών του πόντου, διαδόθηκε σ’ όλη την αυτοκρατορία μέσα από τα τραγούδια και τα ακριτικά έπη που διηγούνται τα κατορθώματά τους και εξυμνούν την άφθαστη ανδρεία τους.
Μετά την κατάλυση του βυζαντινού κράτους από τους σταυροφόρους το 1204 ιδρύεται από τους αδελφούς Αλέξιο και Δαυίδ ανεξάρτητο βασίλειο, γνωστό και ως αυτοκρατορία των Μεγάλων Κομνηνών. Στα 257 χρόνια της η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας γνώρισε μεγάλη οικονομική ευμάρεια και πολιτιστική ακμή. Αυτή διήρκησε ως το 1461, οκτώ χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, οπότε υπέκυψε και ο Πόντος στους Οθωμανούς.
Σε όλη τη διάρκεια των αιώνων ο Πόντος ανέπτυξε ένα σπουδαίο πολιτισμό, τις επιστήμες και την οικονομία του.
Μας έδωσε στην αρχαιότητα τον Διογένη το Σινωπέα, σπουδαίο κυνικό φιλόσοφο, τον Ηρακλείδη τον ποντικό, τον Στράβωνα το μεγαλύτερο γεωγράφο της αρχαιότητας, στο Μεσαίωνα τον Βησσαρίωνα από τους πρωτεργάτες της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης, τον Γεώργιο Τραπεζούντιο, αργότερα τους Καρατζάδες, τους Μουρούζηδες, τους Υψηλάντες, πρωτεργάτες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, σημαντικούς ιεράρχες και πολλούς άλλους.
Στην Τραπεζούντα τον 7ο αιώνα ξακουστή ήταν η αστρονομική Σχολή. Φάρος μόρφωσης ήταν το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας από τον 17ο αιώνα, καθώς και αυτό της Αργυρούπολης, το ημιγυμνάσιο της Κερασούντας, της Σινώπης, Αμισού και τόσων άλλων πόλεων. Σε όλο τον Πόντο λειτουργούσαν 1047 σχολεία με 1247 καθηγητές και δασκάλους και 75.953 μαθητές και μαθήτριες.
Αξιόλογη ήταν η Αρχιτεκτονική που είχε αναπτυχθεί σ’ όλη αυτή την περίοδο, καθώς και η Αστρονομία, η Φυσική και τα Μαθηματικά. Τα Μοναστήρια του Πόντου το 13ο και 14ο αιώνα ήταν σχολεία σοφίας. Εκεί καλλιεργούσαν τα μαθηματικά και την αστρονομία μαζί με τη θεολογία και τη φιλοσοφία και ήταν η παρηγοριά και βοήθεια στους μετέπειτα δύσκολους χρόνους των διωγμών.
Οι βίαιοι εξισλαμισμοί άρχισαν αμέσως μετά την πτώση της Τραπεζούντας και σε μία δεύτερη περίοδο, το 1648-1687 από τις πιέσεις των Ντερεμπέηδων. Πολλοί από αυτούς εκτουρκίστηκαν και άλλοι διατήρησαν την ποντιακή τους ταυτότητα. Ένα σημαντικό μέρος συνέχισε να διατηρεί κρυφά τη θρησκεία του.
Οι κρυπτοχριστιανοί υπάρχουν και σήμερα στον ιστορικό Πόντο. Και για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση ενός Ποντίου μελετητή, αλήθεια ποιος χάρτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν επιτρέπει την ελεύθερη έκφραση του θρησκευτικού συναισθήματος;
Μόνο στην Τουρκία συμβαίνει αυτό στον 21ο αιώνα τη στιγμή που η χώρα αυτή θέλει να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας.
Το τελευταίο κύμα εξισλαμισμού συμπίπτει χρονικά με τη γενοκτονία 1916-1923 που εξαπέλυσαν οι Τούρκοι κατά του χριστιανικού πληθυσμού στον Πόντο.

Το 1915 ήταν μία χρονιά ορόσημο για τον Ποντιακό ελληνισμό. Βάσει όμως ενός σχεδίου καλά προμελετημένου που άρχιζε πολύ νωρίς.
Τρεις μήνες πριν την έναρξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο της εξόντωσης των χριστιανών, με διωγμούς, σφαγές, εκτοπίσεις, ομαδικούς βιασμούς και κάθε άλλη θηριωδία που είναι ασύλληπτη για τον κοινό νου και προκαλεί φρίκη μόνο από την περιγραφή.
Ποτέ η ανθρωπότητα δεν γνώρισε τέτοια κτηνωδία. Τέτοια που έκαναν τον Αμερικανό πρόξενο στην περιοχή να ομολογεί ότι ντρέπεται που ανήκει στο ανθρώπινο γένος.
Ο George Horton πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη, συγγραφέας του βιβλίου «Η Μάστιγα της Ασίας», λέει: «Η εξόντωση των Χριστιανών της Τουρκίας ήταν μια οργανωμένη σφαγή, η οποία έγινε σε μεγάλη κλίμακα και διαπράχθηκε πολύ πριν από την αποβίβαση Ελληνικών στρατευμάτων στην Σμύρνη».
Ο Γερμανός ανώτατος αξιωματικός Λίμαν φον Σάντερς, εμπνευστής του σχεδίου γενοκτονίας έλεγε στους Τούρκους για τα σχέδια εξόντωσης: «Σας διαβεβαιώ, με το σύστημα που προτείνω, ο θάνατός τους θα είναι βέβαιος. Η μισητή και άτιμη αυτή ράτσα θα ξεκληριστεί και θα χαθεί για πάντα».
Σε άπειρες περιπτώσεις συγκέντρωναν τα γυναικόπαιδα και τους ηλικιωμένους ανά 300-400 ή 600 άτομα και τα κλείδωναν σε σπίτια ή σχολεία και τους έκαιγαν ζωντανούς. Κανείς δεν άκουγε τις σπαραξικάρδιες κραυγές τους.
Παιδιά σφάζονταν ή κρεμόντουσαν από το σαγόνι με το τσιγκέλι. Βιασμοί και θάνατος ακόμη και μέσα στις εκκλησίες όπως του Αγ. Ιωάννη του Βαζελώνος. Φρίττει ο νους του ανθρώπου.
Πολλοί ιεράρχες, ιερείς, σφάχτηκαν και σταυρώθηκαν. Πολλά σώματα παιδιών, κοριτσιών, βρέθηκαν κομμένα σε κομμάτια. Κυριολεκτική κατακρεούργηση του Έθνους.
Έχει πολλές σελίδες ηρωισμού η ιστορία του Πόντου.
Το 1680, 150 χρόνια πριν το Ζάλογγο, 30 Ελληνοπούλες από την Πάφρα κλείστηκαν στο αρχαίο κάστρο του 650 πχ σε 150 μέτρα ύψος κοντά στον Άλυ ποταμό και χορεύοντας έπεσαν η μία μετά την άλλη στο γκρεμό και κομματιάστηκαν για να μη πέσουν στα χέρια του Αλή μπεη.
Η Daily Telegraph στις 6 Ιουνίου 1921 αναφέρει μαρτυρίες αμερικανών αυτοπτών μαρτύρων που βρέθηκαν στην περιοχή ως μέλη ανθρωπιστικών επιτροπών και με φρίκη περιγράφουν τις αγριότητες που διεπράχθησαν σε παιδιά, γυναίκες και γέροντες.
Οι άνδρες είχαν πιο πριν εξοριστεί, βλέπετε, μάζευαν τους άνδρες από 16 έως 65 ετών και τους έστελναν στα φοβερά τάγματα εργασίας, λευκού θανάτου απ’ όπου ελάχιστοι ή κανείς δεν επέστρεφε ζωντανός. Γι’ αυτό συναντάμε σχεδόν πάντα γέρους και γυναικόπαιδα θύματα σφαγής και να καίγονται ζωντανοί στις πόλεις και τα χωριά του Πόντου.
Σε χωριό της περιοχής Μερζιφούντας, έκλεισαν εντός του ναού 535 Έλληνες και τους κατέσφαξαν διασωθέντων μόνο τεσσάρων. Πρώτους έσφαξαν 7 ιερείς με τσεκούρι μπροστά στην πόρτα του ναού.
Μέσα από τους διωγμούς αυτούς αναπτύχθηκε ένα ένδοξο αντάρτικο, κυρίως από τους Παφραίους και τους κατοίκους της Σάντας. Για να σωθούν οι οικογένειές τους, ακολούθησαν τους καπεταναίους στα δύσβατα βουνά.
18.000 αντάρτες δημιούργησαν συντριπτικά πλήγματα στον τουρκικό στρατό, που για να τους αντιμετωπίσει απασχολούσε δύο ολόκληρες στρατιές. Και εδώ γράφτηκαν ένδοξες σελίδες που η ιστορία δυστυχώς αγνοεί.
Τα αθώα θύματα εξοντώθηκαν όχι για κάτι που έκαναν, αλλά γι’ αυτό που ήταν, δηλ. Έλληνες και Χριστιανοί.
Στην περίπτωση της Ποντιακής Γενοκτονίας έχουμε δολοφονία μελών της συγκεκριμένης εθνικής ομάδας, σοβαρή προσβολή της φυσικής και πνευματικής ακεραιότητας, υποβολή της σε συνθήκες διαβίωσης που συνεπαγόταν τη μερική ή ολική φυσική της καταστροφή. Έχουμε βίαιη μεταφορά παιδιών σε άλλη εθνική ομάδα. Όλες δηλαδή οι πράξεις που σύμφωνα με τις διατάξεις της σύμβασης για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας που υιοθέτησε η γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 8-12-1948, στοιχειοθετούν αυτό το μεγάλο έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα, το έγκλημα της Γενοκτονίας.
Οι 353.000 Έλληνες που σφαγιάσθηκαν ανέρχονται στο 50% και πάνω του συνολικού Ελληνικού πληθυσμού.

Με τη συνθήκη της Λωζάνης έκλεισε το ζήτημα της ανταλλαγής των Ελλήνων του Πόντου. Μία μαύρη σελίδα για τον ελληνισμό και όλη την ανθρωπότητα. Ακολούθησε μία ένοχη σιωπή 70 χρόνων στο όνομα του δόγματος της ακεραιότητας της Τουρκίας και της ελληνοτουρκικής φιλίας, με αποτέλεσμα την αποφυγή κάθε μορφωτικής, επιστημονικής αναφοράς στην περιοχή του ιστορικού Πόντου. Αυτή η νοσηρή κατάσταση, η ντροπιασμένη σιωπή, έληξε με την ομόφωνη απόφαση της Ελληνικής Βουλής να ορίσει τη 19η Μαΐου ως ημέρα Εθνικής Μνήμης της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού.
Τα τελευταία όμως χρόνια, βλέπουμε ότι όλο και λιγότερο αναφέρεται ο όρος γενοκτονία. Και το χειρότερο είναι ότι γίνονται προσπάθειες απογύμνωσης του περιεχομένου της 19ης Μαΐου.
Δεν γίνονται προσπάθειες για προώθηση στους διεθνείς οργανισμούς του μεγάλου αυτού προβλήματος. Πώς να το υιοθετήσουν οι άλλες χώρες όταν εμείς σιωπούμε. Υπάρχει βαρύτατη ευθύνη σε όλους ανεξαιρέτως.
Το Ελληνικό Κοινοβούλιο αθετούσε να εκδώσει τα ντοκουμέντα της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, όπως ήταν δέσμευσή του. Τελικά κατόπιν πιέσεων αποφασίστηκε η έκδοσή τους σε ένα τόμο μεταφρασμένο σε έξι γλώσσες. Οι μεταφράσεις είναι έτοιμες αλλά η έκδοση δεν προχωρεί.
Η Ελλάδα, για να έχει και κάποιο πραγματικό περιεχόμενο η φιλία, η οποία πράγματι πρέπει να επιδιώκεται, πρέπει να ζητήσει επίσημα από την Τουρκία την αναγνώριση της γενοκτονίας. Αυτό θα έχει και μία μεγάλη και βαθειά απελευθερωτική αξία και ένα απελευθερωτικό μήνυμα για την ίδια την τουρκική κοινωνία.
Σήμερα η Ελλάδα πρέπει να κοιτάξει με μεγαλύτερη προσοχή και να διαμαρτυρηθεί για το διωγμό των ελληνόφωνων του ιστορικού πόντου από το τουρκικό καθεστώς, που στην ουσία είναι εξισλαμισθέντες Έλληνες ή κρυπτοχριστιανοί, και να προωθήσει την προστασία από τους Διεθνείς Οργανισμούς της Ιωνικής αυτής διαλέκτου που ακόμη και σήμερα ομιλείται στις περιοχές του Πόντου καθώς και την συντήρηση των ιστορικών μνημείων που σήμερα, πολλά από αυτά απειλούνται με καταστροφή εξ αιτίας ουσιαστικής εγκατάλειψης.
Εκτός αυτού, επιτέλους να συμπεριληφθεί στα σοβαρά η ιστορία του ποντιακού ελληνισμού στα εγχειρίδια του γυμνασίου και λυκείου, της ελληνικής ιστορίας. Είναι ντροπή η έλλειψη αυτή για 80 χρόνια τώρα.
Προ ετών υπήρξε μια πρωτοβουλία δυο Ελλήνων Ευρωβουλευτών να τεθεί θέμα Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων με την υποστήριξη του αρμόδιου Ολλανδού ευρωβουλευτή. Είναι κάτι, αλλά σαφώς δεν αρκεί.
Ένα σημαντικό βήμα έγινε με την απόφαση του Σουηδικού κοινοβουλίου στις 11 Μαρτίου 2010 να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Ποντίων, Αρμενίων και Ασσυρίων.
Του Κοινοβουλίου μιας χώρας, της Σουηδίας, που κατέχει πρωτεύουσα σημασία στον Παγκόσμιο Χάρτη και στον χάρτη του Πολιτισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όμως εδώ στην Ελλάδα επικράτησε άκρα του τάφου σιωπή. Ούτε η Κυβέρνηση, ούτε κανένα κόμμα εξέδωσαν ανακοινώσεις σχετικά. Από την άλλη, στην Τουρκία με πρωτοβουλία την οποία υπογράφουν ενενήντα ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες και διανοούμενοι Τούρκοι, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση Μνήμης για τους 1,5 και πλέον εκατομμυρίων Αρμενίων θυμάτων της γενοκτονίας, στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης στις 24 Απριλίου 2010, ημέρα που άρχισαν οι βιαιοπραγίες και η γενοκτονία των Αρμενίων το 1915.
Οι Τούρκοι διοργανωτές της εκδήλωσης κάλεσαν τους συμπολίτες τους να υποκλιθούν τιμώντας τη Μνήμη τους «ντυμένοι στα μαύρα σιωπηρά, με κεριά που θα ανάψουμε για την ψυχή τους, με λουλούδια. Ο πόνος αυτός είναι δικός μας, το πένθος ανήκει σε όλους μας», ανέφεραν στο κάλεσμά τους.
Πριν λίγο καιρό το τοπικό Κοινοβούλιο της Καταλωνίας απηύθυνε ομόφωνα πρόταση προς το Συμβούλιο της Ισπανίας να αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου.
Πέρυσι ομόφωνα η Κυβέρνηση της Νότιας Αυστραλίας αναγνώρισε την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Δεν μπορεί όλα αυτά τα ξένα κοινοβούλια, πολλές πολιτείες των ΗΠΑ, να αναγνωρίζουν την γενοκτονία των Ελλήνων παρά τις πιέσεις που τους εξασκούνται και η Ελλάδα να σιωπά.

Ας ακολουθήσουμε όλοι μας, τα κόμματα και η κυβέρνηση, το παράδειγμα του Κυβερνήτη της Ν. Υόρκης Τζωρτζ Πατάκη που αναγνώρισε τη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού και κήρυξε τη 19η Μαΐου ως Εθνική γιορτή της Πολιτείας του, όπως και το παράδειγμα πολλών άλλων Πολιτειών της Αμερικής οι οποίες αναγνώρισαν την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, χάρη όμως στην προσπάθεια μεμονωμένων προσωπικοτήτων, Συλλόγων και Οργανώσεων. Το οφείλουμε στην Ιστορία μας, το οφείλουμε στις ψυχές και την μνήμη των αγαπημένων μας προγόνων.
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν έκφραση ρεβανσισμού। Το μίσος το ζήσανε οι αγαπημένοι μας πρόγονοι και ξέρουμε τι σημαίνει। Εκφράζουμε αγάπη για την ιστορία μας, απαιτούμε δικαίωση κι αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης

Γράφει ο: Προκοπίδης Δημήτριος
Ιατρός, Αντιπρόεδρος της Ένωσης Ποντίων Πιερίας

http://kraxtis-gr.blogspot.com/2010/05/19_16.html









Καλή αρχή .

Δημιουργήσαμε αυτό το blog λόγω της ανάγκης για καλύτερη ενημέρωση για τα μέλη μας και για τους φίλους της λέσχης μας , θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο με μεράκι και υπομονή για να μοιραστούμε μαζί σας γνώση και ενημέρωση πάνω στα ποντιακά και πολιτιστικά θέματα και όχι μόνο !

ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΛΕΣΧΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΣΟΛΩΜΟΥ 21 ΝΕΟ ΦΡΟΥΡΙΟ / ΣΠΗΛΙΑ ΤΗΛ/FAX:2661045721
www.pontos-kerkyra.blogspot.com
email: pontos.kerkyra@gmail.com
«φωτογραφικό άλμπουμ»
http://picasaweb.google.com/pontus.club.evxinus.corfu
«facebook»
http://www.facebook.com/pages/pontus-club-evxinus-corfu/128347095208