Με αίτημα τη διεθνή αναγνώριση πραγματοποιήθηκε ανοιχτή εκδήλωση μνήμης για τα 353.000 θύματα της γενοκτονίας των Ποντίων, στην πλατεία Αγίας Σοφίας, στη Θεσσαλονίκη, με πρωτοβουλία της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος. Η 19η Μαΐου έχει οριστεί, με απόφαση της ελληνικής Βουλής το 1994, ως ημέρα εθνικής μνήμης για τη γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού.
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Στην εκδήλωση διαβάστηκαν μηνύματα των πολιτικών αρχηγών. «Μαύρη σελίδα» για τον ελληνισμό και την ανθρωπότητα χαρακτήρισε τη γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου. Σημείωσε ότι θα διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη των γεγονότων και πρόσθεσε ότι μετά τις διώξεις και τον ξεριζωμό οι Πόντιοι πρόσφεραν πολλά στην πατρίδα και γι' αυτό αποτελούν παράδειγμα προς έμπνευση.
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, ανέφερε ότι η αναγνώριση της γενοκτονίας από την Τουρκία θα επιφέρει δικαίωση των θυμάτων και θα συμβάλει στη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεών.
Η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε ότι οι Έλληνες του Πόντου δεν είχαν να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους γενικά, αλλά την τουρκική αστική τάξη που ήθελε να εξοντώσει το ανταγωνιστικό ελληνικό κεφάλαιο.
Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης, τόνισε ότι η σημερινή μέρα χρησιμεύει ως υπενθύμιση ενός αποτρόπαιου εγκλήματος και συμπλήρωσε ότι χρέος των Ελλήνων είναι να μην λησμονούνε.
Ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλέξης Τσίπρας σημείωσε ότι η αποκατάσταση της αλήθειας και η απόδοση ευθυνών θα λειτουργήσει ενωτικά για τους Έλληνες και τους Τούρκους.
Το «παρών» έδωσαν ο υφυπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Μάρκος Μπόλαρης, ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, Παναγιώτης Ψωμιάδης, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, η Ελληνοαμερικανίδα, ποντιακής καταγωγής συγγραφέας, Θία Χάλο, βουλευτές, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης και ποντιακών σωματείων.
Ακολούθησε πορεία προς το τουρκικό προξενείο, όπου και θυροκολλήθηκε ψήφισμα
Η Γενοκτονία των Ελλήνων αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς των Ελληνικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μικρά Ασία και Ανατολική Θράκη από την Άνοιξη του 1914 μέχρι το 1923. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.
Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Ο Αιγίδης στο σημαντικότατο βιβλίο που έγραψε για το προσφυγικό ζήτημα που προέκυψε μετά το 1922, τονίζει ότι «1.200.000 ψυχές αποτελούν τον τραγικόν εις ανθρώπινας απώλειας απολογισμόν του αγώνος». Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών και διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τονίζει ότι «μιλάμε για πάνω από 800.000 Έλληνες». Στις 20 Μαρτίου 1922, ο Άγγλος διπλωμάτης Ρέντελ συνέταξε ένα μνημόνιο για τις τουρκικές ωμότητες σε βάρος των χριστιανών από το 1919 κι έπειτα. Στο προοίμιο αυτού του μνημονίου διαβάζουμε:
«Η επίτευξη της ανακωχής με την Τουρκία, στις 30 Οκτωβρίου 1918, φάνηκε να επέφερε μια προσωρινή παύση των διωγμών των μειονοτήτων εκ μέρους των Τούρκων, που διαπράχθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στην επιδίωξη αυτών των διωγμών, είναι γενικώς αποδεκτό ... ότι πάνω από 500.000 ‘Έλληνες εξορίστηκαν, εκ των οποίων συγκριτικώς ελάχιστοι επέζησαν...»
Στο 1998 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». Τον Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων. [2]
Οι τουρκικές κυβερνήσεις αρνούνται πως υπήρξε γενοκτονία και τοποθετούν επισήμως το θάνατο των Ελλήνων στα πλαίσια των ευρύτερων απωλειών του πολέμου, του λιμού ή άλλων κοινωνικών αναταράξεων।
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου